1237 – pierwsza informacja o wsi Rejów ( Reyel, Rehel, Röhl, Rehlaw, Röhel, Röhlau, Rehlau ) : książę Henryk Brodaty nadał klasztorowi Najświętszej Marii Panny w Nowogrodzie Bobrzańskim miejscowość, wcześniej należącą do grodu w Bytomiu Odrzańskim
1426 – kolejni właściciele Rejowa to: Maternus i Nikel Syfridi. Prawdopodobnie przed nimi właścicielem wsi był Piotr - rycerz z Sobolic
07.01.1432 – zapiski o sołtysie Jorge Scholcz ( dokument o oskarżeniu i osadzeniu sołtysa rejowskiego w więzieniu zamku kożuchowskiego )
1434 – majątek Rejów należał do Żyda Merkilsa z Głogowa, a po jego śmierci zostaje przekazany pod zarząd głogowskiego księcia
29.09.1479 – majątek przechodzi w ręce Hansa Kottwitza z Solnik, a następnie rodzin : Schenkendorff, Mates Hayder, Moritz von Tschammer
1568 – wieś została zakupiona od hrabiego Moritz von Tschammer przez Fabiana von Schonaich
01.07.1599 - cesarz Rudolf II Habsburg, sprzedał Danielowi Preussowi von Plankenau, naczelnemu staroście solnemu Śląska, część rzeki Biała Woda wraz z młynami, które znajdowały się na rzece płynącej przez wieś Rejów. Koszt tej transakcji wyniósł 2000 talarów. Preuss zapisał się jako doskonały zarządca i organizator. W tym okresie między innymi uruchomiono szlak pocztowy z Bytomia Odrzańskiego do Kożuchowa przez Bycz, Rejów, Nieciecz, Bielice, Dziadoszyce i Solniki.
1651 – 1746 – dobra Schonaichów, w tym Rejów, w zastawie zakonu jezuitów z Otynia.
1674 – dzięki Georgowi Raschke powstaje młyn „Ober –Müchle”. Młyn swą nazwę bierze od górnego biegu rzeki Biała Woda. Działał do 1978 roku (tu również, prawie do końca II wojny znajdowała się poczta; dziś budynek nr 5 )
1683 – z inicjatywy Georga Reim, powstaje kolejny młyn „ Sand- Mühle”.
1719 – 1766 katoliccy mieszkańcy Rejowa należeli do parafii w Gołaszynie
1741 – ewangelicy z Rejowa należą do parafii w Nowym Miasteczku ( wcześniej należeli do parafii kożuchowskiej )
1742 – Hans Lange uruchamia w dolnym biegu rzeki Biała Woda, młyn „Neu-Mühle”. Był on połączony z karczmą, w której mieściły się również pokoje gościnne (prawdopodobnie w 1945 roku został wysadzony w powietrze przez wojsko radzieckie)
1746 – Rejów ponownie w rękach Schonichów z Siedliska
1756 – 1763 wojna siedmioletnia, w czasie jej trwania król Fryderyk Wielki stacjonował około dwóch miesięcy z obozem pruskich żołnierzy na rejowskich łąkach. Na pamiątkę tego wydarzenia postawiono pamiątkowy pomnik z napisem : „ Friedrich der Grosse biwakierte hier im 7 jahrigen Kriese” ( „ Fryderyk Wielki biwakował w tym miejscu podczas wojny siedmioletniej” )
1767 – 1819 katoliccy mieszkańcy Rejowa przeszli do parafii w Nowym Miasteczku
1772 – budowa tzw. dworu sołtysa ( obecnie dom nr 25 ), dziś ważnego rejowskiego zabytku barokowego.
1791 – wieś liczyła 165 mieszkańców
1819 – 1870 – katoliccy mieszkańcy Rejowa przeszli do parafii w Nowej Soli
1841 – wieś zamieszkiwało 256 osób w tym 64 katolików, pozostali mieszkańcy byli ewangelikami
1844 – wieś liczyła 248; była tu piekarnia, zakład stolarski i budowlany, kuźnia ( funkcjonowała do 1989 roku ) 5 warsztatów kuśnierskich, 2 gospodarstwa ogrodnicze, 11 gospodarstw rolnych, 3 restauracje, hodowano tu owce, uprawiano winorośl
1870 – utworzenie cmentarza ewangelicko – katolickiego ( zamknięty w 1974 roku )
1872 – likwidacja dziedzicznego urzędu sołtysa ( ostatnim dziedzicznym sołtysem był Wilhelm Pusch )
1919 – powstaje pomnik poświęcony żołnierzom – mieszkańcom Rejowa, którzy byli ofiarami I wojny światowej 1914 – 1918 ( dziś w jego miejscu stoi krzyż przydrożny )
1925 – w Rejowie mieszkało 150 ewangelików i 16 katolików
1933 – wieś liczyła 162 mieszkańców
1936 – powstaje budynek szkoły ( nauczyciel : Karl Schiffbauer )
1939 – Rejów zamieszkiwało 154 mieszkańców w tym 34 katolików
Po 1945 – Koniec II wojny światowej, podobnie jak w całej okolicy, rozpoczyna się ucieczką, części niemieckich mieszkańców Rejowa przed zbliżającym się frontem. Niektórzy z nich powrócili do wsi po zdobyciu okolic przez Armię Czerwoną ( 13.02.1945 ) i po zakończeniu działań wojennych pracowali w utworzonym przez Rosjan gospodarstwie wojskowym.
W kolejnych latach wszyscy niemieccy mieszkańcy zostali przesiedleni. Zmiana granic spowodowała, że Rejów znalazł się w Polsce. Początki polskiego Rejowa wiążą się z przybyciem osadników z województwa poznańskiego, łódzkiego i kieleckiego. Do nich dołączyli osadnicy wojskowi. Po 1956 roku do wsi przybywali też repatrianci. Sołtysami wsi byli między innymi: Franciszek Włodarczak, Józef Pawlak, Kazimierz Matusiak, Franciszek Włodarczak, Andrzej Włodarczak. W 2015 roku sołtysem został Jerzy Krzysztof Domagała.
Początkowo Rejów należał do Gminy Solniki, później do Gromady Stare Żabno, a następnie włączony został do Gminy Nowe Miasteczko. Mieszkańcy wsi, tradycyjnie, przynależeć zaczęli do parafii w Nowym Miasteczku. Istotną rolę w integrowaniu mieszkańców była utworzona we wrześniu 1946 roku szkoła. Jej organizatorem był między innymi Stanisław Stefaniak. Na lekcje religii do czteroklasowej szkoły dojeżdżał na rowerze ks. Andrzej Zaklikiewicz. W kolejnych latach utworzono klasę piątą. Szkoła istniała do 1975 roku. Po jej likwidacji uczniowie dowożeni byli do Zbiorczej Szkoły Gminnej w Nowym Miasteczku.
W okresie PRL miejscowi rolnicy opierali się przymusowej kolektywizacji. W 2015 roku funkcjonowało 26 gospodarstw rolnych.
W 1978 roku zostaje założona przez rolników indywidualnych Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna „ Przyszłość”. Spółdzielnia w 2015 roku dysponuje 400ha ziemi oraz kompleksem budynków magazynowo-warsztatowych. Posiada komplet maszyn rolniczych nowej generacji do upraw i zbioru zbóż. Prowadzi także działalność przetwórczą w zakresie uboju bydła i trzody chlewnej, łącznie z przerobem.
W 1992 roku powstaje przedsiębiorstwo rolne „ Fatamorgana”, które zajmuje się uprawą szparagów.
Od 1998 roku, zabytkowy obiekt młyna „Sand- Mühle”, zostaje odnawiany przez właściciela, weterynarza, Romana Chudego.
W 2015 roku wieś Rejów należy do województwa lubuskiego i powiatu nowosolskiego. Zamieszkuje ją 206 mieszkańców.
Bardzo dziękuję za pomoc byłemu i obecnemu sołtysowi Rejowa : Panu Andrzejowi Włodarczakowi i Panu Jerzemu Krzysztofowi Domagale
Opracował na wyłączność strony Nowe Miasteczko Gmina i Miasto - Jacek Zawiślak / 2016
Otwarte konkursy ofert
